:
   گـوش کـن !

  از نقب ِ تــاریـخ ،

  از پشت ِ دروازه های تــمدن ِ بــــزرگ ،

                       صـــــــدا مـی آیــــد :

        "  آن کس که تـجاوز کـند ،

         به دیـوارهای حـریم مقـدس ،

        آن که در آنها رخنه ایجاد کند ،

        آجـرهای کــتیبه دار را بدزدد ،

        تـیرهـای درهـا را بــسوزانـد ،
 
       و دروازه هـا را به روی دشمنان باز کـند ،

       بــاشــد که گُـــرز مــجـازات خــداونـد :

                      نــپـیرشـــاه ،

                    اینشوشـیناک ،

            و  کـی ری ریــشـاه ،

               بـــــر او فـــــرود آیــــد .

        بـــاشـد که او ، در زیر ِ خــورشـید ،

          عــقبه ای نـداشـته بــاشـد .  "


  دریـــغـا !

  دشمن از دروازه ها گـذشت

 از کــتیته ها - تــیـرهــا ، چیزی نمانده بجای

 و از شـــانــه هـا ، طــناب گـــذر داد . . . ؟

خـــدایـان ِ رهــایـی ،

 در کـجای ایـن خــاک ،

   پــنـهان شــده انـد ؟ ؟

  - گـــوش کــن !

 خـــدایـان مـنتظـرنـد :

     بـایـد که چــیزی قــربـانـی کــنی

     شـــایــد کـه بـبـخــشایـنـد . . .
       
                    ح
                    ب
                   تـــو    
                  هـــم
                 شوش
              11-01-1392

آوازهـای روشن ات ،

 بـرد مـرا ،

 ز سیاهی شب های تــار

   من خندیدم ، بی هراسی از شب

      خندیدم ، به شور بختی روزگار. . .

                         ح
                         ب     22
                         تو     03
                       هم     93    

                      تهر
                        ا
                       ن

این بی قــرار ِ مـست ،

یک دم نـیارمیده است ،

در پـای خــورشــید ،

آغــاز ِ خـواب را .
   
    ***
آه ! ای ستاره ، ای غـریب از نظر

تا کی به خون ، مجنون و در به در ؟

  در شـام عــمـر ،

 آواز ِ آب را ؟

    ***

ماه ِ شبم گریخت ، ای با سحر بیا

گریان و شب روم ، ای رهگذر بیا

  بـا جـــام مــــهـر ،

 پــرواز نــاب  را . . .

          ح
          ب     22
          تو      /
         هم    03
         تهر     /
          ا       93
         ن

آهــــای ! !   دخـــــتـر ! !

 که ایستاده ای ،

  به بــلندای ســـحر ،

                       نـخــنـد ! !  ؟ ؟

      ***

 به روزهای بی ستاره ی من ، نـخند !

  خواهد افتاد ، خواهد افتاد مــاه

  می رسد خـاموشـوار ،

      از گَــرد ِ  راه .

         ***

 طــولا و بی دریـغ شــب ،

 چـشمان ِ تــو ســـرخ ،
 
گل گون ،

 گــونه های تـب ،

     ***

چــشم وا کــن ! !

 بـبـیـن مـــرا ! ؟

 روزی ،

 ایستاده بــودم مــن ،

  بـه بــــلنـدای ســــحـر . . .  ! ؟

ح
ب 23
تو /
هم 03
تهر /
ا 93
ن

به قـدر ِ روزهـای بــودن ،

دلـم را ربـــودن .

   تـنـهاتـریـن قصیده ام .

  کاش ،

           آرام ِ من

           در دسـتان آب ،

                جــاری بــــود -  ای کـاش . . . .

                           ح
                           ب
                           تو
                          هم
                    19/03/1393

                                                                                به آقای محمدرضا س

سالها گذشت ...

 تــو ،

   در غبار ِ ثانیه ها ،

                          گم شده ای . . .  ! !

کاش ،

     نخوت ،

          در چهره ات پیدا نبود . . . ! ؟

 تـا آفـتاب ،

             دل ات را ،

                می ربـود . . .  ! ؟

                         ح

                         ب   07/03/1393

                          تو

                          هم

بانوی آبی ِ من !

دلم ، بارانی ست !

. . . .

سکوت جایز نیست ،

چیزی بگو ،

  هر آنجه باشد،

        زندگی ، مملو از رنج های بی کرانه است

                                       جیزی بگو ، می دانم دلت گرفته است . . .

                                این را ،در آسمان ِ ابری چشمان ات ،
                                                                       
                                                                          دیــدم . . .

                                                         ح
                                                                           ب  1393/03/03
                                                                           تو
                                                                          هم