من از ضیـافت ِ قلـبهای منجمـــد
از ســـکوتِِِ فـاصـله هـا مــی آیــم
یـــــادت بــاشـــد
اگــــر بـه ضیــافــت ِ شــب آمــدی ،
شــــمعی بـــرفــــروز ! ؟
در عمـــق ِانــــجمـاد
انگــار - قلبــــی ، می تپــد هنــوز . . .
قلـــبی که فــــــردا را
نشــــان ِ « امیــد » مـی دانــد
« امیـــد » خفتـــه ست ایــنــــــک زیر خروار خــــاک
و هـــــــزاران پـــــرده ی چـــرکیــــــن ،
بــــــر اســــــتتار ِ « بـــامــداد » ســـت .
از بــــوی سیــــاووشـــان ،
خــونـــی بجــــا نمــانــده آنقَـــدَر
کـــه لالـــه ای بــرویــد از زمیــن ...
وقتــــی « امیــــد » مُــــرد،
مـــــن گـــریستــــم
و قتــــی کــه شــــب خــوابیـــدم و« بــامــداد » ،
ســـــر نـــــــزد - گـــریستــــم
اینــــــک چیستـــــــم ؟
جـــز گـــریــه هــای گمشـــده ی بـــــاران !!؟
*****
شعــــــــری بــــرای بصــــــارتِ فــــــردا
شعــــــــری بــــرای اســــارتِ امـــروز
هـــــرگـــزســـــــــروده کســـــی؟!!
ایـــــــــــوای ! !
شـــــــاعـــرهــا زنـــــدانـــی شــــده انـد . . .
ح _ ب
تـــــــوهــــم
1386/11/4
وطـــن ،ای مــــــرغ ِ تنـــــهایی، غمیـــن و مُـرده و سـنگی ؟
چــــراغ ِ عشــق ، خــــاموشـى سـت ، بخوان آواز ِ یکرنگی
نـه شـوقــی بـر لـبــی جــاری ، نـه مِهـــری بـر دل و یـاری
بـــزن مُـــطرب ، بــِدَم سـاقـی، بـــخوان ای مــرغ ِ دلتنـگی
ح ـ ب
تـــــــــوهــم
1386/10/11
بر سنگفرش ِ خیابان ،
می گسترد پاییز
شانه های خستگی بر دوش
می پیچد از هجوم باد
فرش خشکیده - بهار ِ دیروز
***
خاک
خسته ی خواب ِ دیگریست
آواز ِ رستن را بهار
به جانمان خواهد آمیخت . . . ؟؟ !!
ح - ب
تــــوهــم
19/08/1386
معنای کدام را باور کنم
دل یا ستاره های شب مرده ی آسمان
اینک صدای گام هایش طنین دلشکستگی ست
خرامان خرامان تا مرز حرمان
ره می نوردد
چشمان ِ سیاهی ، میدراند
تا آوازه ای تلخ وا گوید
بناگه آهسته - لب بسته
برگی اوفتاد
برگی که نقشی بوده یک زمان ...
ح - ب
تــــــــوهـــم
11/07/1386
گاری ِ شادی فروش ،
ارابه های چوبین ات
گژ راه ِ کدام واحه را
می گذرد ... ؟!
از هر زمان
فرسوده تریم
خاک ِ ما
تن آزرده می کند
چشمان ِ پر احساس ِ بهاران را
شاید روزی بیایی
اما دیر
شاید
به رنجبار تر گونه ای
باید فریفت آسمان را
تا ز باران ،
خبــــــری مـگر شـــود ...
ح _ ب
تــــــوهــم
11/07/1386
بداهه ای شاید کوچک اما ...
تنها دلهره ی باران کافیست
تا پَر ِ مژگان ِ سیاهت ،
با تلنگری بِرُمْبَد .
پیداست
از عطر ِ چمن سبزتری .
ای خوابیده با باران شبانه
آبستن ِ کدام قصیده ای ؟
غزل غزل ،
در نی نی چشمان ِ تو جاری
آفتابِ کدام قبیله را
یغما برده ای ؟
بوی یاس - نَفَس ِ مریم
عطسه ی کوکب، بوی خاک
ای تشنه ترین راز ،
آواز ِ آب در کدام چشمه جاریست ؟ !
ای خوشا جرعه ای شبنم ِ بوسـه ای ....
ح - ب
تــــوهــم
35/3 دقیقه بامداد
08/06/1386
صدایم ،
از انعکاس ِ خسته ی زنجیر
بر زخم ِ شانه ها و جوانه ها
سرود ِ استقامت را
برای نسل ِ فــــــــردا !
تکبیر می کند.
دستم در دستانت بگیر
تن خسته و پُر شِکو ِه ام .
به فریادم رَس تا رسالتِ این بانگ ،
دست بچه های فـــردا بسپارم ....
ح -ب
تــــــــوهـم
28/05/1386
من از دنیا به شکل ِ خسته ای آواز می خوانم
شب ِ دلتنگیم ، در آستان ِ راز می مانـــــــــــم
درونم غم حضور ِخستگی های پی اندر هــــــم
سکوتم را و لیکن تا صف ِ پــــــرواز می رانــم
بــهار ِ گلــعذاری نی - حضور ِ عــندلــیبی نی
هزاران را بریده سر ولی چون " باز " می مانم
ح - ب
تــــــــوهم
06/05/1386
از باغ ِ همسایه ، بوی یاس می آید
عطر ِ گیسوان ِمست
بوی چمن ، علف های خیس .
اما درخت ،
تنهاترین نشانه ی پایداری ست
هر چنــــــد شانه هایش را
با تبــــر زدوده اند.....؟؟
ح - ب
تــــــوهـم
06/05/1386
گاهی بخاطر ِ شب ،
بخاطر عشق
یک بهار شاید ،
برای خاطر یکی قطره
در ویرانه های باغ تمنّا
باید سرود .
از رازهای خاک
از تشنگیْ - سراب .
باید دیوار ِ کوچه های بن بست ،
تا روزنی به فردا گشوده شود
همین امروز
اینجا همه در اسارتند ......
برای عشق
مآمنی دیگر گونه باید ساخت
زلال و بی دریغ .....
ح _ب
توهم
28/04/1386
