عاقبت چشـم مـرا خوابی گرفت

شبنمی شـد آسـمان آبی گرفت

بر کویر و دشت و بستان و دمن

صـد هـزاران ژالــه پــرتـابی گرفت

آشیان شد ، برکه ها صد مرغ دل

روبهی آمد که مـرغـابی گرفت

نو بهار ِ عمرمان بیــداد شد

شیخنا تزویر  ِ مهتابی گرفت

                                          ح -ب

                                       تـــــوهم

                                    02/10/1388