آی !
که مـــرا
ربــوده ای
لختی بیندیش
مـــن ،
بــــــهار ِ بی برگـی ام
ایستاده بر قـاب پنجره
شب را نظاره می کنم . . .
بـــــگو !
کــــدام شـــب ،
گــیسوان ِ مــــرا
شــــانــه مــی زنــی ؟ !
آنکــه نگــاهش می کنی ،
عکسی قاب شده
بر دیوارست . . . ! ! ؟ ؟
ح – ب
تـــــــــــوهــــــم
2 بامداد
1389/06/20
