ازبس که من، ازچشم تو، ساغر زدم

      بر شبنم و، بر لاله ها ، احمر زدم

      نستوه را ، اندوه را ، راندم زدل

      از نور ،نو آئینه ای، دیگر زدم

      این نیش را، این لاقبا، درویش را

      پالانِ پُر،تشویش را ،ابتر زدم

      برشب روانِ   شب شکن نوری فکن

        کین خانه ی ویرانه را عنبرزدم

                                              ح - ب 
                                                  تــــــــــوهـــــم

                                                 26/03/1390