دستانِ من ،

     دستهای کوچک من

        تا اوجی از ترانه ی پرواز ،

          در انتظارِ تو می مانند.

     چشمانِ من ،

     این چشم های بسته ی من

     تا شوری از کرانه ی آواز

      برای تو می خوانند.

     ای بهـــشتِ گـمشده - فــــریـــاد ! ؟

        در آســـتانِ بی دریغِ خدائیت ،

        نقبی خواهم گـــشود .

     روزی نه چـــندان دیـــر

      پــــرده از رخـــسارِ تـو

        خــــواهــم ربــود – خـــواهـم ربــود . . .

                                                           ح – ب

                                                       تــــــــوهـــم

                                                       23/11/1389