روشن ات را ،
دوسـت می دارم ،
آن هنگام که ،
روشنی می بخشی ،
به درختان ِ روی زمـین
به گـیاهـان . . .
به جَـرَیـان ِ زلال رود ،
به آدمـیان . . .
***
آبـی ات ،
ُسـر می دهـد مــرا ،
تــا کـــوی دوسـت ،
تــا دنـیـای خوب رویا . . .
***
مـی روم . . .
تــا اوج قله ی شُـکوه ،
زیـــرِ نــگـاهـم بــاشـد .
دریـــابـم ،
پـای کـــدام کلـبه
نشـستـه ای صـــدایـت زنــم . . . .
***
ای یـــار ،
ای صمیمی تر از بــهار :
صــــدایـم کــــن ،
در حسـرتِ فــــردا ،
بــــــاران - می بارد هـــنـوز . . .
صــــــدایـم کــــن !
غـــریــبانـه تــر از مــن ،
صـــــدایی نـــشِنـیده ای . . . .
ح - ب تــــوهـم
22/آبان/1392
22:10
