آنَک

 می آید از گرد راه

  خسته ، لب بسته ، پـریـشان

     : شربتی بیار خنک و گوارا . . .

 
     باز می گوید از لحظه ی  پیکار . . .

         از کوچه ، از خیابان ، ازجنگل

              از خانه ، از آبادی ، از آوار

      می رُمبَد ، دیواری از سکوت بر لبانش :

             از بند ، از شلاق ، از دیــوار

             لب می گزد ،

      می گرید :
     
             از خیانت هم ولایتی ، بر زخم های بی شمار

             :   آه ! نیمه جان شدم ، چیزی بگو

            :         پـــدر ! ؟
   
           :       چرا نیامده است ؟ به "چرا " رفته است ؟ ؟
                 
                می لرزد شانه های ستبر اش
 
                   زیر لب ، درد آلود فریاد می زند :
 
                            پــدر ، نماند ،جـــان ســــپـرد . . .

                            دریدند ،

                                رمه را بر دریدند

                                  و پــدر را نــیـز . . .

                              تنها شده ایم ، به خانه بیا بـرادر

                                بی پناه ، بی خانمان ، بی یــاور . . .

                                     ح - ب  " تــــوهـم "

                                      27/02/1393