باز با ترانه ی مریم

با شرُ شرُ ِ باران وشبنم

با تنفس ِ سبز ِ درخت

در حجم ِ زخمی خاک،

ره می سپارم 

تا کوچه ی شکوفه ها و عطرها .

 ای دستان ِ سبز

بیرون زده از خاک

از حضور ِ کدام انتظار

 می رویید هنوز ...   ؟

عشق را سالها

به خاک سپرده ام

این چنین سرخ و سبز

باشد که با طلوع حادثه،

حضور جان و جهان

به ترانه وعشق بپوید .....

                                                                           توهم 04/02/1386