هزار بـغض ِ گِل آلـود ،
در قــلــب ِ منست ایــنک،
بــــاران بشـــارتـی سـت .
شـــایـد بــــهـار ؟ !
خــورشـــید آیــا ،
دوبــاره خـــواهــد دمـــیـد ؟ ؟
ح - ب
تـــــــوهـــم
1389/02/08
آسمان ِ شهـــرِ
خــالـی از
هـــوای تَـنَــفـُّــــس شــده اســت .
بـــر بــــومِ نـقــــاشــی مـــن ،
رنـــــگ مـــــاه ،
تــــــاریــکی ســت .
ســـــتـاره های رفـــاقــــت ،
یــــــــخ زده انــــد،
و خــــورشـــــید مــــــهر
بـــــر دار ِ تــــزویــر آویـــخته اســـت .
مــــن در کـــلام خـــلاصـه نمی شــــوم
مــــاه و خــــورشیـــد و بـــهـارانم را
دزدیـــــده انــــد . . . ! ! ؟ ؟
یـــعنی کـه چـــه ؟
بــا ایـن متــرسکــ های گـــچی ،
نمــی تـــوان انــــــشا، نـــوشـــت
از دور داد مـی زنـد آبکی ست ...
چـگـــــونـه ســــر کنــم امـــــروز را ؟
کـــــدام تحــــفـه را
یــــادگــاری کشــم
بــــــرای کـــــودک فـــــردا . . . ! ! ؟ ؟
ح - ب
تـــــــــوهــم
08/02/1389
وقتی خورشید را
سـلاخی می کردند
از لابلای در دیـدم
تـــزویـر را
در شــــریـانش پـاشیـدند ! ! ؟ ؟
از آن روز
هـــر وقــت بـــاران می بـارد ،
آب ِ تمـامی جــوی هـای شهـر
ســیـاه می شــود
از آن روز
خــون ِ تمــامی مــردمـان شهـر
تـیـــره مـی شــود
و از لب هاشان
خــون ِ سمـی مارهای خــیانـت
فـــــوران می کــند
از آن روز
نـــان سفـره های عشــق ،
بــوی تَـعَــفُن گرفت
هیچکس
اعتماد را
بـــارور نمی کــند
در جـان ِ بیــدریـع خــویـش
ایمــان از قلب ها گـریخت
خشکید در باغچه های شهر
گلــهای مـحبــت
شکست شمعدانی صداقت
ح - ب
تـــــــوهـــم
1389/02/06
هــــر لحــــظه ،
هــــر زمـــــان ،
زنــدگــی را ،
بــه تــلخــکامـی آغـــاز می کنیــم ،
بـی آنـکــه بـخـــوانیـم ،
بـی آنـکــه بشنـــویــم ،
بـی آنـکــه بـــدانیـــــم ،
آگـــاهــی ،
والاتــریـن ودیعـــه ی آدمـی ست . . . ! ؟
سـرشــار مـی شــوم
وقتـی کـه آگـاهی ،
انـدیشـه ی رهــایی ام شـــود . . .
ح - ب
تـــــوهــم
07/02/1389
از صدای
چشمان ِ تـو بیـــدار شــدم !
با من بـگــو ،
رود ِمحبت از کجـا می گذرد ؟ !
تــا بیتــوتـه کنم در بستـرش ،
شبــی بـه فــرصـت امـروز . . .
ح - ب
تــــــــوهــم
06/02/1389
به رحمان عزیز
قلب ِ تو ، دریـــایــی از شوق و نــــویـد
می رماند خسته را ، شعر ِ" امید "
خـــاک ِ تو سبزینه ی چشمـان ِ مـن
تــار و پــــود ِ فرش ِ مـن ، نقـش ِ سپید
ح - ب
تـــــــوهــم
1389/02/01
می آیم می آیم
آرام در بـهار ،
بوسه ی باران بر لبم
مجنونی بی قـرار . . . ! ؟
می روبم می روبم
ابرهای بسته را
می نشانم ، بار
آوازهای خسته را
آی آسمان ِ آبی پــرواز ،
در دستانت ، آرام
قــرار خواهـم شد . . .
از تــرانه ها ی ِ ساغرم
عِطر ِ راش ، بوی بلوط
عطسه های کاج
سرفه های ســـرو
همیشه آزادســت . . . ! !
می گشایم پَــــــر
از آســتان ِ نمــور ِ مـــژ گـانـم
سبــزینـــه ای
بـــریـن رهگـــذار ِ زخــــمی بـیــــــداد . . . ! ؟
ح - ب
تـــــــوهـم
20/01/1389
با تو ،
تا انتحار ِ شب
تا بوسه های ســرخ ِ فـــریـاد
تا چشم ِ بیدریغ ِ شـکـفتن
زنـــــــده می مـــــانــم
اگر چه دستانم شکسته اند
و چشمانم خموش ،
فریاد من اما
آوازهای سکوت را
در هم شکسته است .
گوش کن با صدای دلم سخن می گویم :
آواره ی زمانم ای یار باورم کن
بشکسته استخوانم همواره یاورم کن
ح - ب
تـــــــوهــم
25/01/1389
من به صد عشوه گرفتاز تو غَمٌـاز شدم
جرعه ای نوشم از آن جام و غزل ساز شدم
عاقبت نقش ِ من ِ عاشق ِمیخانه پرست
چو همایی به سر ِ کوی توپــروازشدم
مطربان گو بنوازند به عود و دف و نی
که بهار آمد و از شوق تو آواز شدم
ح - ب
تـــــــــوهــم
1389/01/25
HTTP://WWW.TavahomStar.ParsiBlog.Com
HTTP://WWW.Tvahom_Star.PersianBlog.Ir
HTTP://WWW.Faryadhay-Khamoosh.Blogfa.Com
بـه خــواهــر عــزیـزم
بـرای شـکـیبایی و بــزرگواریـش
پیش در آمد تــولــد 1
وقتی ،
تــو بــزرگ می شــوی ،
مـــن ،
کـــوچــک خــواهـم شد.
آنــقـدَر
کــه می تـــوانی بخــــوانـی ام
چــو نـقطه ای ،
پـــایــان ِ ســـــطری .
ح – ب
تــــــــوهــم
1388/12/06
