فروغ ِ چشمانت به من آموخته است

         امشب باران می بارد وزمین دوباره سبز

                 ایکاش یکبار به انبوه کوچه ی اقاقیها نظر کنی

                     من امشب ابر ِ چشمان ِ خاکستریم را

                                 میهمان ِ ِ مژگانت می کنــم

                                                         باید  رها شــــوی  

                                                                    ح - ب

                                                                تــــــوهـــــم 

                                                                               28/02/1387   

 خــــــــواب تــــرا که پرواز داده است ؟

                     من دیده ام -

                      طولانی ترین شهاب - خداست

                      روشنی عشق را دریاب

                    ستاره های خونی ِ پر بسته ، آزاد خواهند شد

                    روزی که ایمان بیاوریم به « سبزه های باغ نخیل »

                    خوشــــا استواری ای - که از آن ِ ماست - درخــــــت 

                   در  باور ِ ما حتی ، اگر زنده است

                   عشق را به راست قامتی

                    می توان ایمان آورد می توان باور کرد

      فـــــــــــــــــردا  هــــــر کــــــجا  کـــه بـــــاشـــد هــــــر کــــــجا   حتـــی دور

                                                             حتـــی دور از آن ِ  مـــاســــت ..................

                                                                                                                                          ح - ب

                                                                                      تـــــــــو هـــــــم

                                                                                         1387/02/27