ترانه های من امشب ،

                                   سرد و خاکستریند

                                    هوای باران دارد

                                   آسمان ِ بی ستاره ء دلم امشب

                              زمین را سبز می خواهم

                              آنسان که

                              آسمان را آبی و دریا را

                             و باران را 

                            که زلال ترین اشک ِ ترنُّم ست .

                            آی ! نیامدهء دیرین  :

                           دلم گرفته است

                           خوشا قطره ای

                           تا شستو دهیم

                           زنگار ِ غم گرفته ء بیداد  را

                                  خدایا :

                          مهرْبانترین عشف ،

                         چشم ِ تو بود ،

                        بر دروازه های ایمان

                        استواری ،

                       از تو آهنگ گرفت

                       خوشا نسیمی

                      که از کوی تو شکل می گیرد

                                               ح _ ب « توهم »

                                                   22/10/1385