آسمان ِ شهـــرِ
خــالـی از
هـــوای تَـنَــفـُّــــس شــده اســت .
بـــر بــــومِ نـقــــاشــی مـــن ،
رنـــــگ مـــــاه ،
تــــــاریــکی ســت .
ســـــتـاره های رفـــاقــــت ،
یــــــــخ زده انــــد،
و خــــورشـــــید مــــــهر
بـــــر دار ِ تــــزویــر آویـــخته اســـت .
مــــن در کـــلام خـــلاصـه نمی شــــوم
مــــاه و خــــورشیـــد و بـــهـارانم را
دزدیـــــده انــــد . . . ! ! ؟ ؟
یـــعنی کـه چـــه ؟
بــا ایـن متــرسکــ های گـــچی ،
نمــی تـــوان انــــــشا، نـــوشـــت
از دور داد مـی زنـد آبکی ست ...
چـگـــــونـه ســــر کنــم امـــــروز را ؟
کـــــدام تحــــفـه را
یــــادگــاری کشــم
بــــــرای کـــــودک فـــــردا . . . ! ! ؟ ؟
ح - ب
تـــــــــوهــم
08/02/1389