راستی عجیب در من در تو
واژه های باد
 چه بی صدا می شکند
راه دشوارست
اما تو ، اما من
با پاهای برهنه
در امتداد شب
 صبح را
تکرار می کنیم ، تکرار
 برای کودکان فردا
شاید عجیب شاید غریب
اما باد،
مرا رها،
 تو را جدا می شکند
آسمان ،
صدای تو را هرگز نخوانده ست
زمان باقی برای تو برای من
به نیمه نیز ، در نرسیده ست
همچنان باقی ست راه
تا دروازه های عشق
تا حضور شمیم ، تا دیرگاه . . .

                                      ح - ب
                                   تــــــــــوهــم
                                  24/03/1389