با من بیا

  به تماشای برکه های عشق ،

  به راز پرنده های خیس

       در باران ،

  پی می بری .

  بالم شکسته است ،

  در آوار ِ گرگ و میش .

  اینان

   به هیأت میش زاده اند  ؟

   دیری ست هم پیمان و هم پیاله اند . . . ؟ !

  ما ،

  امّا ،

   در قاب پنجره

   اسیر بودنیم ! ! ؟ ؟

                                                   ح – ب

                                                تـــــــوهــــم

                                              بیست دقیقه بامداد

                                                      28/02/1390