اینک که از شانه ام ،

     خون ِهزار قطره می ریزد                       

      و کور سوی حیات ،        

       از چشمان من ،                                

        کوچک تر شده اند ، 

        و خشکیده لبانم ،

       از شورابه های زخم،

       چگونه توانم ،

       فــــــریادت را

       پاسخی بگویم ؟

        هجومِ تــزویر

        از دیوار چین گذشت .                           

          خصم ،

         در جدار سَر

         جا گرفته است ! ؟

           چگونه آیا ،

            بیداری را

            باوری بدانم

         برای فتح فردا ! ؟

                              ح – ب

                            تـــــوهــم

                             2 بامداد

                         21/03/1390