ای نسیم
   با کدامین ابر می آیی ؟
   کویر ،
   سوزان ست و عطشان  .
   باران ِ  کدامین ابر
   خواهد شست
   آنچه بر ما رفته را ؟
   چه ستارگان ِ بیشمار
   تک به تک به خاک افتادند
   تا ترا یاوری کنند ....
   « اینک انبوه ِ درختان ِ تنهاییم » 
   این خنجر بجای گل ،
   که  نشاند، بر شانه ی ما ؟
     ما قلب مان ،
   همیشه سبز ، همیشه سرخ 
  ای همیشه زخمی
  ای درخت
 « تو قامت ِ بلند ِ تمنائی »
  اکنون کجاست
  سرخی آواز های تو ؟
  در باغ ِ راز ِ کدامین سرزمین
  آرمیده ای ؟
     صدایت ، 
   با تنمان آشناست .
  اینک این هراس !! ؟
  بیم ِ کشتنمان می رود ! !
  اینسان که میگذرد .
  ای از یاد رفته
  صدای تو آشناست .... 

                                                           توهم

                                                        27/11/1385