ای که غزل ساختی ، برلب ِ خاموش ِ من

مست ِمی ام باختی ، ای همه آغوش ِ من

این تنِ یغما زده ، جلوه ی مینا زده

آتشی انداختی ، بر دل ِمدهوش ِ من

تن همه محبوس ِتو، راهی ِ پابوسِ تو

نازمکن جانِ من ، نازِتو بر دوشِ ِ من

مستِ جمالِ توام ، آیینه دارِ توام

چانه مزن با دلم ، جام تو و، نوشِ من

هم نفس ِ ما شدی، شبنم ِ غوغا شدی

محوِ دل آرای تو ، این همه آغوش ِ من

                                              ح- ب توهم تهران

                                                                                        14/11/1391-6:30بامداد