کنار ِ پنجره ،

چشمان ِ باد

ورق می خورَد

 آهسته - آهسته

 خـورشـید می رود.

 کـسی را ،

 یـارای مــانـدن نیست .

 مـــاه هـم

 ایـنجـا زیـادی ست . . . ! ؟

 آدم هـا ، آی آدم هـا ! !

  معنـایی تــازه اند...

  احـساس ،

 در کثـرتِ اضـداد

  می میـرد .

  یـک زبـان ِ مشـترک ،

 در میـانـه نیست ،

  پـنـدارهـا ، کـردارهـا

 تعـبیری دوبـاره اند :

 تـاریکی ، کـینه ، نـخـوت ،

خـاموشی ، قـتل ، خیانت . . .

 از هـر سـو ،

 انجماد ،

 رخـنه دوانده است

بر هیچ کتیبه رفاقت

 نشانی نمانده است

 سفر کن !

 از این همه یاس

 به دنیای نیک آدمی .

                  ح - ب " تــوهـم "

                  تهران 13/11/1392