آهــــای ! ! دخـــــتـر ! !
که ایستاده ای ،
به بــلندای ســـحر ،
نـخــنـد ! ! ؟ ؟
***
به روزهای بی ستاره ی من ، نـخند !
خواهد افتاد ، خواهد افتاد مــاه
می رسد خـاموشـوار ،
از گَــرد ِ راه .
***
طــولا و بی دریـغ شــب ،
چـشمان ِ تــو ســـرخ ،
گل گون ،
گــونه های تـب ،
***
چــشم وا کــن ! !
بـبـیـن مـــرا ! ؟
روزی ،
ایستاده بــودم مــن ،
بـه بــــلنـدای ســــحـر . . . ! ؟
ح
ب 23
تو /
هم 03
تهر /
ا 93
ن
