بی سبب ای دوست ، با افسانه ام بیگانه ای !؟
شمع سوزانم در این صحرا ، اگر پروانه ای؟
می نگارم زورق احساس را ، بر بال رود !
هم رهی کو؟ یاوری کو ؟ در کجا کاشانه ای؟
صبح پائیزی چو عمر من ، لب بام ست و بس !؟
ای خوشاجامی ! شرابی ! مستی پیمانه ای !؟
باغ بی برگی، چه حسرت می برد بر خاک من !؟
شبنمی ، ابر سپیدی ، ره روی، گم خانه ای !؟
سال ها غربت نشستن، رنج بردن، بس نبود؟
بر مزار خود شکستن، این چنین افسانه ای !؟
ح ب
توهم
24
آبان
1394
