در جستجوی عشق ،

                         بر درگاهِ کدام به گریم ،

                                                        در و دروازه و دشت ؟

      با تیشه ی کدام کوه ،

                               فرهادی بجویم  

                                         که عشق ،                                                    

                              در بن بست ِ حوادث ،

                                                       تبخیر شده است . . .

                                   ** ** **

           درین هیاهوی دود و گلوله و آهن ،

                                   راه ِ تنفّس ِ تنها ساقه ی مانده به جای

                                                        مــــسـدودســــت.،

                                                و از گلوی همیشه زخمی تاریخ ،

                            بوی سیاست بوی افیون - می آید هنوز . . .

                    ای کاش ! کلام 

                                       آهنگی داشت ، زنده تر از جان ِ برگ

                      تشنه تر از تب ِ‏ درخت 

                     عاشق تر از ستاره ،

                                      در شب ِ باران . . .

                                        ** ** **

                 آی مصیبت ِ‏مانده

                                    از مرثیه کدام بگریم ؟

                                                آواز ِ‏زخمی درخت،

                                            چشمانِ خونی باران

                                لبان ِ‏ دوخته درفصل زمستان . . .

                       من عاشقانه ترین را می سرایم :

                                                          ایران ِ خسته از تزویر و فریاد

                                                      بازت نمی نهم

                                        زیرا که تنهاترین _ فرهاد ِ توام . . .

                                                                                                  ح - ب

                                                                                                   توهم

                                                                                                  30/07/1386