شعری برای تو سروده ام
دردی برای خـودم
صــدها شعر ســروده ام
...
....
.....
......
.......
بــشکــسته مـــردی ،
بــه روی زمـــــیتم... !! ؟؟
فــــریـــاد رسِ شــــعرهــایـــم بـــاش !
پـــیدایت می کنم!
گــل ِ بـــاغ مـــن !
فـــــریــــاد رس درد هــایــم بـــاش
بی آنـکه بــا دیــگران
خــلـوت کـــنی !!
ح ب
تــوهـم
7
تــیر
1394
انگار شعرهایم ،
بوی نـا گرفته اند ! ؟
و تو ،
بی وقفه از آن می گذری !؟
بی آنَـک درنگی ،
که احساس را بـشایـد !
ماه ،
پشت ابـر نمی ماند !؟
و خــورشــید ِ مــن از راه ،
می رسد نه چنان زود و ،
نه چــندان دور .
می گــذری تـا آســمان ِ هــفتم ،
مــلالـی نیـست !
بـخند بـا دیـگران به گفتگو ،
مــلالـی نیست !؟
خــورشـــید ِ مــن ،
سـر زده است !
گــلایــه هــای تــو را ،
به خــورشـــید خــواهـم گـفــت !
تــا تــو را ،
ای مــاه ،
فـفـط در آســمان ِ مـــن
جـــاری کــــند
زیـــرا کــه مـــن ،
تـــــنــهاتـــریــن مــــرد زمــــینـم....
ح ب
تــوهم
7
تــیر
1394
شعله ای تا بیکرانم می زنی
شـوف باران را به جانم می زنی
مانده ام بیدار در شب های عشق
خـلوتی بر آسمانم می زنی
هـر شب و روزم ، خیال ِ روی تو
آخر ای لیلی ، نشانم می زنی
مست ِ مست افتاده ام بی اختیار
جام ِ هشیاری به جانم می زنی
بی قرارم بی قرار ِ روی دوست
کی قراری بر روانم می زنی
ح
ب 5
تو تیر 5
هم 1394 بامداد
من امشب در میان ِ موج خاکستر
نمی خوابم درون خالی بستر
کجایی تا نشانی از تو بر گیرم
بیا بر جان من نو آتشی گستر
ح
ب 5
تو تیر
هم 1394
وفتی که سر می زنی
به صحرای دلم
باران می شوم
به دشت ها و جنگل
تا بوی خاک ، بوی برگ
تو را مست کند مست
بشتاب
من منتظرم...
ح
ب 4
تو تیر
هم 1394
بین ما فاصله یک "فریاد" ست
می توانی تو به یک ثانیه
این فاصله را برداری !
تو بگو " آری" و ،
من پیش ِ توام !؟
می توانی که نشان بگذاری
* * *
من به هر واژه ی احساس ِ تــو ،
ایــمان دارم .
تو بگو " کور" شوم ،
می خندم !!
نه بگو " دور " شوم
می خـندم !!
من به یک جرعه کلام ،
لب فرو می بندم .
* * *
من تو را صبح و سحر
منتظرم ...
* **
هیجانی دارد
خش خش ِ گام تو
وقتی که ز در می آیی ! !
آسمان مسخ ِ حضور ،
و زمین ، غرق ِ سکوت ،
* * *
هیجانی دارد آمدنت ! !
جام رنگین ِ شرابم لب ِ طاق
جامه ام رنگ ِ بلور
واژه گان ِ شعرم ، مست ِ نیاز ،
خانه ام ، جلوه ی نور
* * *
هیجانی دارد آمدنت
هرشب و روز ،
تو را منتظرم ...
ح 4 بامداد
ب 4
تـو تیر
هـم 1394
در خیال ِ تو خوش آرمیده ام
درون تنهایی ِ خویش
نقش تو را قاب می کنم
می کشم ، بر جان ِ دیده ام
ح ب
توهم
3
تیر
1394
مرا با خود ببر من شعر بارانم
نمی خندم اگر ، زخم ِ هـزارانم
به بوی تو ، دلم آرام می گیرد
چه خالی مانده از عطر بهارانم
مرا با خود ببر از فصل تنهایی
که من دُردانه ای از جنس بارانم
ببا باران ! تویی تنها که می دانی
چرا گم گشته از کوی نگارانم
مرا از رود و دریاها جدا کردند
مرا با خود ببر ، دل تنگ ِ یارانم
من اینجا در میان شهر آدم ها
غریب و ،غم فروش ِ روزگـارانم
بمان با من ، بمان ! من بی تو می میرم !
درون باغِ تنهایی ِ پـنهانم
ح
ب 3
تو تـیـر
هم 1394
