طـنین گـام هـایش از مــیـان راه می آید
چه آهنگی! چه دلتنگ از درون چاه می آید
بشر در کینه ی خــلوت، اسیر و بند و زندانی
چه شبهائی! چه شبهائی! صـدای آه می آید
نَم بــاران! چه بــارانی ! چرا امٌید پـیـدا نیست
مـیان ابــرِ خـاموشی ، حـــضـور ِ مـــاه می آید ؟
مـن از دلواپسی های تــو می تـرسـم که حـیرانی ! ؟
ببـیـــن آواز ِ آرامی ، از ایــن درگــاه می آید
مـرا جــز خـــلوت جــانـان ، چه درمانی ، چه درمانی
به گــوش جــان شــنیدسـتم ، کـه او هـــمـراه می آید
ح - ب
تـــــــوهــم
22 و 25/06/1391
19:40 و 5 بامداد
بــا بــادبــادکهای عــاشـقم
چـشمان تـو را ،
پـــرواز خــواهـم داد.
خـــواهـم ســرود شــعـری ،
از دیــروز ِ رویـا،
از آفــتـاب ِ روشـن
بـــر جــــدارِ بی دریــغ.
از بــارش ِ بـــاران
بـــر خـــاک کــوچـه ها
بـــا کفش ها و جــوراب های ســوراخ . . .
می ایـــسـتم ،
بــــر بــــلند افق
می نـگــــرم شـــهرم را :
انــسـان های دیــــــروز ،
چــــه بـــی دریــــغ بـــــودنـد
* " . . . در دردها و شــادی هاشان . . . "
ویــنـک خاکستری اند. . . . ؟ !
*احمد شاملو الف بامداد ح - ب
تــــــوهــم
26/02/1391
2:10
خـــروشـان بـاش .
مـانند یـکی چشـمه ،
جــوشـان بـاش .
شـــایـد از کــلامـت ،
بــهار به زیــبـایی بـپایــد. . .
خــنـدان بـاش
بــا شــاد آوازکـی
چــونـان که مــستان را بـشاید .
در ایـن حــریـق نـَفَس گــیـر
کـه ابــرها پـنــهانند .
بــا چـــشمانی پــر امــید
چــــشمک می زنم به فـــردا .
بــــاران را
آیــا تــو ، آیــا مـن ،
در حسـرت ایـن روز شـــوم
نـخـواهیم خــفـت ؟ !
ح - ب
تـــــوهــم
26/02/1391
55/23
