ای آخرین لبخند
شیرین ترین پیوند
روزی که باز آیی
این مرغ زخمی را
آزاد خواهم کرد.
بر آسمان ِ دل
بر آبی موّاج
پـــرواز خواهم داد . . .
روزی که بــــاز آیــــی
من با تو خواهم گفت
راز ِ پریدن را
شعر ِنبودن را. . .
شیرین ترین آواز
زیباترین لبخند
من تا تو می مانم
بر جنگل ِ خاموش
پیوسته می خوانم
یارانی از پرواز.
ای لحظه ی پیوند
روزی که باز آیی
آهسته می شویم
در موجی از باران
چشمان ِ اشکت را
ای یاور ای هم بند
ح - ب
تـــــــوهـم
1388/11/21
تــرا بـه غــربـت جـــانم ، اگر قریبی هست
بـه زخمــه های زمـــانم ، اگـر قریبی هست
بخوان تــرانه ی بــاران ، به خوانِ کلبه ی من
بـه نـــالـه هـای روانـــم ، اگــر قریبی هست
تـــرا صـــدا زنـمت هان ، غریب ِ قربت من
بــه شـــوربختــی جـــانم ، اگر قریبی هست
من آن ستاره ی شبهای بی نشان ِ تو‌ام
به شور و حال عیانم اگر قریبی هست
به خون ِ سرخ ِ"تـوهم" نخورده من مستم
تــرا بـه ســـاغـر جــــانم ،اگــر قریبی هست
ح - ب
تـــــــوهـم
16/11/1388
ترانه های وجودم ترا صدا کردند
چرا به دشت شقایق مرا رها کردند
درون مِجـمَـر ِشعرم شراب ِشور ِازل
صفای جان ملولم فرشته ها کردند
چو عمرمن بسرآمد،ستاره های حیات
نشسته گوشه ی عزلت،خدا خدا کردند
مرا چه بیم سیاهی،که تاسحر باقی ست
به تخت و تاج ِسلیمان،مرا رها کردند
ح - ب
تـــــوهـم
13/11/1388
فـــــریاد ِ من
غصـه های تـرا بر باد می دهـد
زیــبا بخنـد
چشمــانم،
درانتظار ِخنده های توأند .
ای کاش آیینه ای
بودم برابرِ تو.
بی هیچ منتی
می ستودم چشمان ِ ترا .
پـــرده های راز را
یکـسو فکنم
حتا اگردمی مانده باشد ! ؟
ح – ب
تـــــوهـم
13/11/1388
بشکن !
شاخه های غرور ِمرا بشکن.
هزار بار سکوت ،
به زشرمساری ماست.
***
من از تبار گناهم ،
این ریشه های سترون،
محبوسِ ِظلمهای منست که می گرید.
جانا ببخش ! ؟
پیش ازآنکه دیری بپاید.
***
غرور ،
جفت ِ مـرا مغلوب کرده است.
بشکن سایه های غروب را
همیشه زمان باقی نیست!! ؟؟
***
بشوی ،
درچشمه های راز ِندامت
جان را بشوی
تا نشانِِ آن بینی،
درآیینه ی جان.
***
جانا بخند ،
همیشه زمان باقی نیست. . .
آنکه جان دمید،
عاشق ِخنده های تست.
پاک آفریده وزلال .
به کین و نخوت ، آلودیمش
ودرسایه سارِغروب ِغربت گم.
بشکن ، زمان نمانده آنقَدَر،
همیشه " زود دیر می شود " . . .
ح – ب
تـــوهـم
12/11/1388
پـریشان خاطری گم کرده راهم
خـــداونـدا نگــهدار از گنــــاهم
مــرا تزویرِ دل،بی خانمان کرد
غریب آواره ی بی جان پناهم
حضور ِ خسته ام صد داد و بیداد
نمیدانی نمی بینی نگاهم ؟
ح - ب
تـــــوهـم
11/11/1388
خمــوشِ زخــم خــــزانم ، به یـاد یــارانش
چه بس پـرنده ی خونین ، به بـاد وبارانش
تــرا صدا زنم ات هـــای ! مـرد در زنـجیــر
ببین به دشـتِ شقـــایق ، به سایه سارانش !؟
هـــــزار ســــــرو دلاور ، هــزار تـاکِ شهید
خوشـا تـرانه ی بــاران ، خوشــا بهــارانش
مـن ازسـکوتِ قـنـــاری ، دوجوی خون دارم
یــکی به بنــدِ اســارت ، دو بیــــــقـرارانــش
فــــریب و کینـه وتُـــندَر، گـلـــــولـه وخنـــجــر
درون پـــرده ی نفـــرت ، چه میــگســارانش !؟
زچشــم ســـرخ کـــبوتر، بـــهار را چیـــــدنـد ؟!
مـخالـفان ِ حــقـیقـــــت ، ستیــــزه کـــارانـش !! ؟؟
ح – ب
تــــوهـم
19/10/1388
دیگر به شعر من نوید نیست
تعبیرعمرمن امید نیست
هرشب زند نوا چنگی به جان من
یعنی هلا هلا! روزان عید نیست
ح - ب
تو از رویای گلها خاطر دیرینه ای داری
من از زخم شقایق یادگار ِکینه ای اما
ح - ب
تـــــــــوهــم
04/10/1388
عشق بی واسطه در خانه ی ماست
من که پنهانِ توأم یـار،مـرا عـریـان کن
ح – ب
